Vandaag is het zover: ik ben jarig. 55 jaar. En terwijl ik een kaarsje uitblaas op mijn zuivelvrije, ei-loze taartje (het ziet eruit als cake, maar smaakt als… karton met goede bedoelingen), denk ik terug aan iets anders dat vandaag precies veertig jaar geleden begon: mijn gevecht met allergieën.
15 jaar en wat zag ik er uit!
Ik was vijftien toen mijn huid ineens begon te protesteren met galbulten waar je ‘u’ tegen zegt. En nee, dat waren niet zomaar puistjes of een beetje jeuk. Dit was een huid die in opstand kwam alsof ik in een veld brandnetels had liggen rollen! Dus hup, naar de dokter, die op zijn beurt zei: “Weet je wat, laten we dit overlaten aan een allergoloog.” En daar begon het feest: testen, kriebels, pleisters, en toen een lijst met verboden ingrediënten waar je ‘u’ tegen zegt.
Nou, daar kwam een indrukwekkend lijstje uit. Melk? Niet doen. Melkproducten? Ook niet. Ei? Nope. Varkensvlees? Vergeet het maar. Huisstofmijt? Jazeker. En dat is nog zonder de latere ontdekking dat ik ook allergisch bleek voor alcohol in schaal- en schelpdieren. Dus een gezellige garnalencocktail met een glaasje witte wijn? Alleen als ik zin had in een avond vol jeuk, opgezwollen lippen en een antihistamine-cocktail als toetje.
Het was alsof mijn immuunsysteem een blacklist had opgesteld van alle lekkere dingen in het leven.
Maar goed, ik leerde ermee leven. Tot drie maanden geleden. Ik brak mijn been (op een totaal onspectaculaire manier). En wat bleek? Met het fysieke ongemak kwam ook de stress. En met de stress… hallo galbulten, oude bekenden.
Wake-up call
Dit verhaal is gaat niet over kommer en kwel. Het is een wake-up call. Voor zelfzorg. Voor het serieus nemen van stress. Voor goed ademen, goed eten (als je lichaam dat toestaat), en soms gewoon goed lachen om je eigen chaos.
Daar besefte ik weer: stress is geen bijzaak. Het is een krachtige, ondermijnende kracht. Het verstoort je immuunsysteem, vergroot lichamelijke klachten en haalt je compleet uit je focus. En dat is precies waarom ik van mijn ervaring mijn missie heb gemaakt. En www.zenfluence.nl was geboren.
Dus hier een paar tips uit eigen ervaring:
- Luister naar je lichaam, ook als het fluistert. Wacht niet tot het begint in de vorm van uitslag, pijn of vermoeidheid.
- Maak ruimte voor rust. Geen urenlange yoga als dat niet bij je past. Soms is vijf minuten ademhalen met je ogen dicht al genoeg. Ik begrijp dat je dat al doet (hoewel…met je ogen dicht) maar ik bedoel natuurlijk aandachtig ademen, dus vier tellen in ademen, vier tellen vasthouden en zes tellen uitademen.
- Verwijder zoveel mogelijk onnodige prikkels. Focus is goud waard, en je hoofd heeft maar beperkte ruimte. (Dus uit die telefoon als je moet focussen…. vleigtuigstand?)
- En lach! Ja echt! Humor is misschien wel het meest onderschatte medicijn dat we hebben. Niet gelachen vandaag? Zoek leuke filmpjes waar je om moet schaterlachen. Dat zal je goed doen.
Heb jij ook gemerkt wat stress met je lijf doet? Deel je verhaal hieronder. Want hoe persoonlijk het ook is, Je bent niet alleen!
