En daar ben je dan….. 51 jaar en in blijde verwachting! Na een lange wat moeizame periode is dat een welkome afwisseling. We hebben iets fantastisch om naar uit te kijken. De voorpret en planning geeft ons een boost aan energie en de vooruitzichten naar een nieuwe kleine maakt ons van binnen warm en blij. En morgen is het dan zover!
O ja, ik vergeet te vertellen dat we in blijde verwachting zijn van een pup… niet van een baby! Ik ben al 51 hè 😉
Jeeves en Nori
Het heeft lang geduurd voordat ik klaar was voor een nieuw maatje in mijn leven. Toen mijn kruising border collie/labrador Jeeves overleed in 2013 op 17 jarige leeftijd, kon ik het niet over mijn hart verkrijgen om hem te vervangen. Het voelde als verraad dus heb ik mezelf de tijd gegund want ik miste het wel vreselijk zo’n maatje aan je zijde. De jaren daarna waren te rommelig om überhaupt maar te overwegen om een nieuwe hond onder mijn hoeden te nemen. En toen kwam ineens voor ons beide de rust en het verlangen om ons gezinnetje uit te breiden. Dat kwam niet zomaar. Mijn moeder is aan het begin van het jaar helaas overleden en liet ons een oude jack russel met de naar Nori na. Nori, ook al bijna 16 jaar had veel binnen gezeten door de slechte gezondheid van mijn moeder en kreeg in die 4 maanden dat ze bij ons verbleef een tweede leven. Moesten we het beestje eerst naar buiten rollen omdat ze te dik was, werd het uiteindelijk nog een vrolijk hond met puppy gedrag.
Het mocht helaas niet lang duren. Na 4 maanden werd ze ziek, bleef ze overgeven en de dierenarts zag geen andere mogelijkheid en vertelde ons voorzichtig dat we afscheid van haar moesten nemen. Dat blijft altijd pijnlijk, zeker als het een huisdier is geweest die van een overleden dierbare is geweest. Dat maakt ook dat afscheid weer enorm definitief.
Tijd voor gezinsuitbreiding
Echter had het bij ons wel weer een liefde aangewakkerd die we ergens kwijt moeten en we besloten dus al snel dat het tijd werd voor gezinsuitbreiding. Dus de vraag kwam al snel op waar onze nieuwe vriend aan moest voldoen.
Hier ons wensenlijstje:
- Het moet een leergierig hondje zijn waar je lekker mee bezig kunt zijn om samen dingen te leren
- We wilden niet een heel klein hondje maar een midden maatje (uiteindelijk mocht hij van ons ook wat groter zijn)
- Liever geen hondje met een rugzakje. We werken natuurlijk nog gewoon dus we moeten ook het hondje een beetje flexibel kunnen maken zodat hij/zij lekker met ons mee kan als we ergens naar toe moeten. Daar we van huis werken en zelf ook flexibel zijn maakt het voor ons ook wel makkelijker een pup op te voeden
- En aansluitend op bovenstaande moet het hondje ook wel sociaal zijn
20 jaar geleden was het niet zo moeilijk om ergens een nestje te vinden met leuke pups die aangeboden werden in de supermarkt of marktplaats e.d. Tegenwoordig, heb ik ontdekt is het ander koek. Omdat ik op dit gebied nog in het verleden leefde had ik een paar uitgangspunten :
- We vinden wel ergens een leuk nestje van een hond die per ongeluk zwanger is geraakt
- Asiel zal ook wel leuke pups hebben
- Ik wil geen pup van huisfokkers ( daar hoor je zulke rare verhalen over)
- Ik wil geen pup van een fokker ( naar mijn idee hebben rashonden een korter leven door het door fokken)
- Ik wil geen pup uit het buitenland, want er zijn er toch genoeg hier
Wake-up call
Nou, hier is mijn wake-up call! Gewone pups die ‘per ongeluk’ geboren zijn, zijn niet meer te vinden. Het asiel is aardig leeg door corona. De honden die opgehaald zijn, zijn toch nog niet in groten getale terug gebracht. Er zitten veel oudere honden, vaak met een rugzak en dat durfde ik niet aan. De punten 3 en 4 bleven voor mij als een huis staan , dus dat waren geen opties. Uiteindelijk kwam ik in aanraking met verhuisdieren.nl. Een website waar men huisdieren op kan zetten die herplaatst of geplaatst kunnen worden. Eerlijk gezegd zag ik alleen maar honden uit het buitenland. Ik heb hier zeker 2 maanden naar gekeken en de leukste pups voorbij zien komen. Langzaam begon ik toch pups als favorieten in mijn lijst te zetten maar bleef er met een scheef oog naar kijken want het voelde nog steeds niet goed. Er waren toch ook wel pups in nood in Nederland ?
Ionna
Uiteindelijk zijn we toch overstag gegaan en ben ik, in overleg
met Pierre, toch mijn interesse gaan tonen voor een leuk hondje met de naam
Ionna uit Macedonië. Ik werd al gauw opgebeld door een leuke vrouw die mij het
een en ander vroeg over onze woning, leefsituatie, ervaring met honden (of
niet) en waarom we nu naar een hondje zochten. Het was een leuk gesprek, maar
van de 15 geïnteresseerden was ik pas de 2de die ze belde. Je snapt
het al… de keuze was helaas niet op ons gevallen. Nu moet ik eerlijk zeggen dat
ik dat niet zo erg vond want ik had inmiddels een enorm schattig zwart hondje
voorbij zien komen met de naam Magic. Daarnaast werd het bijna een verslaving
om steeds maar op de website te kijken naar nieuwe aangebrachte honden. De ene
nog leuker dan de andere. Al gauw had ik 6 honden op mijn verlanglijst staan en
had ik er op 2 gereageerd.
Ioanna
Magic
Maar al snel werd ik gebeld door Gaga Animal Care over Magic. Ook dit gesprek was weer erg leuk en al snel hoopte we toch echt dat we de nieuwe baasjes van Magic zouden worden. Maar om mijn teleurstelling te beperken keek ik toch verder en voegde nog een paar hondjes aan mijn inmiddels steeds langere lijst toe. Ik reageerde onder andere op een Husky die herplaatst moest worden, althans dat dacht de vrouw die de pup uit Turkije had gehaald. Nu ze beide weer aan het werk waren en de kinderen op school was het toch niet zo’n ideale situatie voor deze mooie hond. Ze hadden zoveel reacties gehad dat ze toch tijd nodig had om er over na te denken. Ik heb nooit meer iets van ze gehoord en ik hoop dat deze hond toch een goed leven zal hebben. Een andere stichting belde me op betreffende 3 honden die ik op hun website had gezien. Maar buiten dat het gesprek erg lang duurde vond ik geen klik met deze vrouw en was blij na drie kwartier de telefoon op te kunnen hangen. Ten eerste wilde zij mij een andere hond aanbieden dan die ik had gezien, omdat ze die beter bij me vond passen. En vervolgens werd mij de les gelezen dat een hond er niets aan heeft als je deze maar overal mee naar toe sleept. Ze zijn liever thuis, aldus de vrouw. Toch hield ik deze aan want mijn tweede keus hond zat daar, die ze me blijkbaar in de eerste instantie niet gunde. Aan het einde van het gesprek wilde echter wel de volgende dag al weten of het een ja of een nee werd want er waren nog meer mensen die geïnteresseerd waren. Daar het voor mij de dag erna een hectische dag zou worden spraken we toch af dat het nog een dag later zou worden. Echter werd ik de volgende dag al gebeld dat we de nieuwe gelukkige ouders van Magic konden worden. Mijn geluk kon niet op! Dus toch maar diezelfde avond de andere stichting af geappt.
Wat waren we blij en vanaf daar was het nog een week wachten voordat we hem op konden halen. Morgen is het eindelijk zo ver! Dan komt Magic vanuit Lesbos naar Nederland en kunnen we hem ophalen. Hij zal wel moe zijn van de reis, dus we gaan direct naar huis zodat hij lekker kan rusten!
